فرخ آن روز كه از  اين  قفس آزاد   شوم از غم دوري دلدار رهم شاد  شوم

سرنهم برقدم دوست به خلوتگه عشق   لب نهم بر شيرين تو فرهاد شوم

طي كنم راه خرابات و به  پيري  برسم     از دم پير خرابات  دل  آباد   شوم

ياد  روزي  كه  به  خلوتگه  عشاق  روم    طرب  انگيز  و  طرب  زاد   شوم

نه به ميخانه مرا راه  نه در  مسجد جا   ياررا گوسببي سازكه ارشاد شوم